خداوند عالمیان ( جل جلاله ) می فرماید : ” من سوره ی فاتحة الکتاب را میان خود و بنده ی خویش قسمت کرده ام. پس نصف آن سوره از من است ، و نصف آن از بنده ی من. ” آنچه بنده در آن سوره می طلبد ، به او عطا می فرماید. چون می گوید ، بسم الله الرحمن الرحیم ، خدا می فرماید : بنده ی من به نام من آغاز کرد ، و بر من لازم است که کارهای او را به اتمام رسانم ، و در جمیع احوال به او برکت فرستم. چون می گوید ، الحمدلله رب العالمین ، حق تعالی می فرماید : بنده ی من مرا حمد کرد ، و دانست نعمت هایی که نزد اوست ، همه از جانب من است ، و بلاها که از او دور شده است ، همه به تطوّل و احسان من است.